هفت سین

گروهی بر آنند که در ایران باستان به هنگام نوروز و فرود آمدن فروهرها از آسمان ، ایرانیان هفت سفره (هفت خوان) میچیدند و این واژه نخست هفت چین بوده و پس از حمله تازیان ، ‌چون تازیان حرف (چ) را نمی‌توانستند بگویند آن را هفت سین گفتند . بعضی از پیروان هفت چین می‌گویند چون هفت گونه چیزی که از درخت چیده شده بود مانند شاخه های همیشه بهار و گل و یا هفت گونه میوه مانند : سیب ، گلابی ، انار ، به ، هلو و ازگیل در سر خوان نوروزی می‌نهادند آنرا هفت چین می‌گفتند.

باور هفت شین

باور دوم اینکه گروهی میگویند هفت سین در آغاز هفت شین بوده است و چامه ای هم در این باره دارند که میگویند :
 

جشن نوروز از زمـــــــــــان کیان می‌نهــــادند مــــــــــــــردم ایران شمع و شیر و شراب و شیرینی شکر و شهد و شــابه اندر خوان

هفت شین را که در این چامه آوردند از دیدگاه یک پژوهنده خنده دار است . زیرا شمع و شراب و شهد سه واژه تازی هستند که پارسی آنها سپندار و باده و انگبین است و هیچیک از اینها در زبان پارسی با شین آغاز نمیشوند.پس این چامه و چیزهایی را که در آن به عنوان هفت شین ازشان نام برده شده است نمیتوانند پایه باور گفته شده باشد.امایکباره هم نباید این باور را نادیده گرفت و بدور انداخت . زیرا با نگرش به اینکه در دوران کهن گویشهای پهلوی ساسانی(پارسیگ ، که در جنوب باختری ایران روا بوده است) و پهلوی اشکانی(پهلوانیک، چه در شمال خاوری ایران بدان سخن میگفتند) اندک دگرگونی هایی دیده میشد.شاید این پندار زیاد هم بی پایه نباشد چون اشکانیان برخی از سین ها را شین و ساسانیان برخی از شین ها را سین میگفتند .به هر روی هفت تا شین آنهایی که در چامه آمده است نیست.

 

باور هفت سین

سر انجام به باور گروهی از ایرانیان میرسیم که بر آنند هفت سین خوان نوروزی اشاره ایست به هفت فرشته کیش زرتشتی که در نزد ایرانیان بسیار ارجمند و والا بوده اند که نامهای ایشان ، بهمن ، اردیبهشت ، شهریور ، سپندارمذ یا اسفند ، خورداد ، امره تات (امرداد، که به اشتباه آن را مرداد میگویند) و اهورامزداست و هریک از سین های خوان هفت سین را نمادی ازیکی از این فرشته ها میدانند و میگویند : هریک از آن هفت خوانی را که ایرانیان به هنگام نوروز میچیدند برای یکی از این هفت سپنتا بوده و چون گفتن هفت سپنتا دشوار بود ، تنها به گفتن هفت سین بسنده کرده و رفته رفته هفت سین را در یک خوان گرد آوردند