جواب سریع این است که 264 ساعت یا 11 روز. در سال 1965 زندی گاردیز دانش آموز 17 ساله دبیرستانی این رکورد جهانی را برجای گذاشت. محققان دیگری نیز تحت آزمایشات به دقت کنترل شده ای بین 8 تا 10 روز بی خوابی را تحمل کرده اند.
هیچکدام دچار مشکلات شدیدروانی و یا جسمانی نشدند ولی همگی به طرز محسوس و باروندی صعودی دچار کاهش تمرکز، ادراک، نشان دادن عکس العمل و دیگر فعالیتهای بالای ذهنی شدند. با این وجود هر یک از آنها پس از یک یا دو شب خواب کافی به حالت عادی اولیه بازگشتند.
گزارشاتی نیز وجود دارد که سربازانی تا چهار روز در جنگ بیدار مانده اند و برخی بیماران مداوا نشده ای به دلیل بیماری بی خوابی سه تا چهار شبانه روز را بیدار بوده اند.
جوابی کامل تر مرتبط با تعریفی است که برای واژه بیداری ارائه می شود. فقدان خواب بیشتر در افراد باعث بروز دفعات بسیار زیاد خوابهای بسیار کوتاه و سبک (چیزی در حدود چند ثانیه) می شود و با بیداری های کسل گونه همراه است.
در موقعیتهای ویژه و نادر اختلالات پزشکی در پاسخ به این سؤال که انسان چقدر می تواند بیدار بماند ممکن است به پاسخهای بسیار عجیبی برخوردکنیم که خود موجب طرح سؤالات جدیدتری می شود.
برای مثال علائم مرودان توسط انقباض عضلات،درد، عرق کردن مفرط، کاهش وزن، توهمات دوره ای و بی خوابی مشخص می شوند. مایکل یوت و همکارانش در لیونز فرانسه، یک مرد 27 ساله با این شرایط را تحت مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که وی واقعاً برای یک دوره چندماهه هیچ خوابی نداشته است. در آن دوران وی هیچگونه احساس خواب آلودگی و یا خستگی نداشته و هیچ اختلالی در خلق و خو، حافظه وعصبیت وی مشاهده نشده است. با این حال هر شب بین ساعت 9 تا 11 شب به مدت 20 تا 60 دقیقه دچار توهمات شنوایی، بینایی، بویایی و لامسه می شده است.